Ogrody w stylu włoskim mają swoje korzenie w renesansie oraz powstały na przełomie XV tudzież XVI wieku w słonecznej Italii. W epoce renesansu narodziła się nowa inicjatywa humanistyczna, która w badania wnikliwy wpływała na wszystkie dziedziny życia a kultury. W tym czasie wzrosło pragnienie literaturą oraz sztuką antyczną, oraz plus w szerokim zakresie światem przyrody. Jednym z przejawów humanizmu w kulturze odrodzenia było rozwijające się impresja piękna krajobrazu. Tak narodziły się ogrody w stylu włoskim zwane również ogrodami formalnymi. Podstawową zasadą ukształtowania kompozycyjnego ogrodu w stylu włoskim jest powiązanie spośród domem mieszkalnym tak, aby elementy ogrodu natomiast ich układ tworzyły co do jednego z budynkiem integralną całość. Ogród włoski jest podległy architekturze budynku mieszkalnego, jaki stanowi jego kierowniczy artykuł oraz odgrywa rolę dominanty w całości założenia. Powiązanie domu z przestrzenią ogrodową podkreśla ciąg elementów takich, gdy otwarte galerie, podcienia tudzież loggie. Cechą charakterystyczną dla ogrodów w stylu włoskim jest próba aż do geometryzacji przestrzeni, które wyraża się regularnym zarysem planu, tworzeniem płaszczyzn wyrównanych natomiast podziałem przestrzeni ogrodowej na kwadratowe kwatery przedzielone drogami. W ukształtowaniu przestrzennym ogrodów w stylu włoskim najważniejszymi jednostkami są tzw. giardino secreto (ogrodzona obszar przeznaczona do kameralnego wypoczynku), giardino de semplici (niewielkie ogrody przeznaczone głównie do oddzielnej uprawy ziół leczniczych i roślin przyprawowych), partery ogrodowe, labirynty, tudzież w zakresie elementów rodzajowych: formy roślinne, drzewa, fontanny, rzeźby ogrodowe natomiast różnego rodzaju budowle.